Ci, których Duch Boży prowadzi, są dziećmi Bożymi – Rzym. 8:14.

Duch jest przewodnikiem, dzięki któremu możemy poznać swoje prawdziwe stanowisko, nie tylko na początku biegu, lecz przez cały czas aż do jego końca. Jeśli jesteśmy prowadzeni Duchem Bożym – jeśli jest to kierunek, w którym zdążamy, jeśli jest tym, czego szukamy – jesteśmy dziećmi Bożymi. Bóg uznaje i przyjmuje za Swoich wszystkich, którzy przychodzą do Niego przez Chrystusa, którzy pokładają ufność w zasłudze Pana Jezusa i trwają w tej postawie serca. (R 3200)
* * *
Duch Boży w tym tekście oznacza usposobienie Boże w Jego dzieciach. Usposobienie to łączy w sobie mądrość, sprawiedliwość, miłość i moc w doskonałej harmonii. Ci, których pobudki, myśli, słowa i czyny są pobudzane i podtrzymywane przez to usposobienie, pieczętowani są przez Boga jako należący do Niego. Mają przez to najsilniejsze z możliwych świadectw synostwa Bożego. Co za szlachetna rodzina, której godłem i pieczęcią jest charakter Boży!

Równoległe cytaty: 2 Moj. 33:13,14; 4 Moj. 9:15-23; 2 Kron. 5:13,14; Ps. 5:9; 23:2,3; 25:5,9; 32:8; 143:10; Przyp. 8:20,21; Iz. 48:17; Jana 16:13; 1 Kor. 3:16; 6:19; Gal. 4:6.

Pieśni: 90, 1, 11, 279, 91, 334, 95.
Wiersze brzasku: (104) Ojcze, podaj mi rękę.
Lektura uzupełniająca w Strażnicy: R 5582.

Pytania: Czy posiadam świadectwo Ducha, o którym mówi ten tekst? Jak przejawiało się ono w tym tygodniu? Jakie były wyniki?